-Doskonale Ciebie rozumiem - szepnęłam cichutkim głosem, słyszalnym tylko dla niego - Każdy z nas ma takie tajemnice, których nikomu, za żadne skarby nie powie. Też tak mam, nie martw się.
Kiwnął głową i zapadła cisza. Od czasu do czasu przerywało ją kumkanie żab. Czasem przelatywał nad nami jakiś ptak, ćwierkając wesoło wiosenną melodyjkę. A poza tym panowała cisza. Flamenco wpatrywał się w ziemię, kopiąc w ziemi.
-Ponawiam pytanie - przerwałam ciszę - Czy chcesz, abym pokazała Ci tereny stada? Z takim specem jak ja, to dowiesz się więcej niż byś sam pozwiedzał.
Flamenco? ;3
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz